Orthomoleculaire therapie is erop gericht het lichaam te voorzien van de optimale hoeveelheid van alle benodigde voedingsstoffen, dit in goed opneembare vorm. De basis hiervan vormt een volwaardige en gevarieerde voeding, eventueel aangevuld met voedingssupplementen. Orthomoleculaire therapie kan worden ingezet om ziekte te voorkomen of te behandelen.
Orthomoleculair betekent: de juiste moleculen in de optimale hoeveelheid. Deze term is in 1968 geïntroduceerd door Linus Pauling, een Amerikaanse scheikundige die zowel een Nobelprijs voor de scheikunde heeft gewonnen (1954) als de Nobelprijs voor de vrede (1962).
De basis voor een goede gezondheid en het voorkomen van klachten is een volwaardige gevarieerde voeding die ervoor zorgt dat je zoveel mogelijk nuttige en zo min mogelijk belastende voedingstoffen binnenkrijgt.
Helaas is het haast onmogelijk om alleen via je voeding de optimale hoeveelheden van alle benodigde voedingsstoffen binnen te krijgen. Naast een zo volwaardig mogelijke voeding kan het dus nodig zijn om extra voedingssupplementen te gebruiken.